Matcha is een groene theepoeder gemaakt van bladeren van de hoogste kwaliteit. Het is de thee die wordt gebruikt bij de Japanse theeceremonie en wordt ook op een aantal gerechten en dranken gestrooid, zoals de Matcha groene thee latte van Starbucks. Maar waar kwam het eerst JOY of MATCHA vandaan?
Het begon in China, tijdens de Tang-dynastie. Destijds bedachten mensen een methode om thee op te slaan en te vervoeren, door er stenen van te maken. Hiervoor werden de theeblaadjes eerst gestoomd. Om de thee te bereiden, moest het worden geroosterd en verpulverd in het spul waar je uiteindelijk mee eindigde, in heet water werd gedaan. Het mengsel werd vervolgens opgeklopt tot een schuimig schuim in een kom. Deze bereidingswijze was vooral populair tijdens de Song Dynasty.
Het op deze manier bereiden van thee werd geritualiseerd door zenboeddhistische monniken. Het werd in de 12e eeuw naar Japan gebracht. Daar ging het verder als een integraal onderdeel van het zenboeddhisme en was het ook populair bij de algemene bevolking. In China viel thee in poedervorm lange tijd uit de gratie, maar het maakt momenteel een kleine opleving matcha thee door.
Matcha-poeder wordt bereid uit dezelfde schaduw gegroeide bladeren als Gyokuro. Door de bladeren in de schaduw te laten groeien, wordt het groeiproces vertraagd en worden ze donkerder, waardoor voedingsstoffen zoals aminozuren worden geconcentreerd. Voor Matcha worden alleen de beste toppen gebruikt. Ze worden met de hand geplukt en in plaats van uitgerold om te drogen zoals ze zouden zijn als ze werden gebruikt om Gyokuro te maken, worden ze in plaats daarvan plat gelegd om te drogen. Hierdoor zullen ze wat afbrokkelen en kunnen ze nu ontaderd en ontsteeld worden. Vervolgens worden ze met stenen gemalen tot een zeer fijn poeder dat op talk lijkt. Dit is Matcha.
Deze groene thee in poedervorm is een van de hoogste beschikbare kwaliteiten, maar er is nogal wat variatie. De verschillen in kwaliteit zijn afhankelijk van verschillende factoren. De eerste is de locatie aan de theestruik. Jongere bladeren in de buurt van de bovenste oogst voor een hogere kwaliteit, omdat de plant meer voedingsstoffen naar de groeiende bladeren stuurt. De manier waarop de bladeren worden behandeld voordat ze worden verwerkt, is een andere factor. Ook de manier waarop de thee wordt gemalen heeft invloed. In Japan worden speciale granieten steenmolens gebruikt. Ten slotte heeft oxidatie een grote invloed op hoe groter de thee. Matcha die aan zuurstof is blootgesteld, wordt gemakkelijk aangetast en krijgt een hooiachtige smaak.
Bij het drinken van Matcha wordt gebruik gemaakt van traditionele bereidingswijzen. De ene wordt dik genoemd en de andere dun. Voor de dikke bereiding wordt twee keer zoveel poeder gebruikt als voor de dunne. Het dunne mengsel is degene die schuimig wordt en een ietwat bittere smaak heeft. Het dikke mengsel wordt langzamer geklopt, zodat het geen schuim heeft. Het smaakt meer zoet en zacht.
Tegenwoordig wordt in het Westen, en natuurlijk ook in Japan, Matcha groene theepoeder vaak toegevoegd aan eten of drinken. In Japan worden veel snacks, ook wel junkfood genoemd, met het poeder bereid. Groene thee-kicks zijn een voorbeeld en dat zijn allerlei andere dingen, zoals chips en frisdrank. Noem maar op en de Japanners hebben er groene thee in gedaan.
Het wordt ook vaak op recepten gestrooid, vooral desserts of salades. Het gaat goed met snoep. Het meest bekende gebruik in het Westen is de bovengenoemde latte van Starbucks. Wie met het poeder wil koken, vindt online een aantal Matcha-recepten.